Ve işte evdeyim..

Baharın gelmesiyle zaten insanın içi sevinçle doluyor, hele bir de hamileliğin 8.ayındaysanız, herşey daha da güzel geliyor.

İlk başlarda ağır seyreden duygu durum dengesizliklerim bir nebze dengelenmiş, ama yine de genel bir duygusallık baskın durumdaydı. Bazı hamileler bu duygulardaki karmaşıklığı hiç yaşamadan atlatabiliyorlarmış.



Hamile bir kadınla ve özellikle benim gibi duygularıyla başedemeyen biri ile konuşurken dikkat etmeniz lazım. Hiç olmadık filmlere bile -herkes gülerken- bir duygusallık yakalayıp ağlamayı başarmış biriyim. Ve öyle ki aslında bir yandan bu ağlamanın ortasında mantık bastırıyor, o yüzden de aynı anda kahkahalara da boğulabiliyorum. Eşim kocaman açılmış gözleriyle izliyor sadece. (kamera ile kaydetmeye cesaret edemiyor, zira sağım solum hiç belli değil)

İşten kopmamaya çalışıp home office çalışmaya çalışsam da pek başaramıyorum zira aklım hep Karan'da, doğumda, bebek odasında, doğum sonrasında,,, oğlumla yapmak için sabırsızlandığım onlarca hayaller hayallerrrr..

Genelde dinlenmem gerektiği için -bu yüzden evde olduğumu sık sık kendime hatırlatmak durumunda kalıyordum- günde 1-2 saatlik çalışma, 1 saat kadar yemek yapma ve basit ev işleri, 1 saat kadar da oğluşumla ilgili bir hazırlanma işi yapıp, günün kalan kısmını okuyarak veya dizi izleyerek geçirdim. O son 2 ayda, Dizimax ve Comedymax dizilerini o kadar sıkı takip ettim ki, sanırım Karan anne karnındayken ingilizce öğrendiği için şuan hala türkçeyi sökemedi, bana bakıp mama diyor sadece o kadar, anne demiyor :p

Yaz yaklaştıkça çikolatalı dondurma isteğim tavan yapmıştı ama kendimi günde 1 adet Max ile sınırlamaya çalışıyordum. Tatlı isteğimi son ayda daha çok karpuz kavunla gidermeye çalışacaktım, çünkü şeker tüketimi son ayda ödem artışına neden olabilir demişti doktorum.

Günde 5 dakikalık dondurma keyfim dışındaki saatler tatlı isteğimi kuru meyvelerle geçiştirmeye çalışıyordum, kuru üzüm kuru incir ve özellikle kuru kayısı.

Sık karşılaştığım sorulardan bir diğeri de sadece 8 kg almayı nasıl başardığım:

Öncelikle bu kesinlikle bünye meselesi. Normal şartlarda "su içsem yarıyor cümlesini" çok sık telafuz ederim., hayatım da her cuma bozduğum diyetlerle dolu. Ama annem de hamileliklerinde çok az kilo almış, sanırım bu döneme özgü bir genetik yapı da etkili.

Hamileliğim boyunca çok ekmek yedim, çok az tuz ve yağ yedim, bol sebze, yeteri kadar et (balık 7. aydan sonra yiyebildim, öncesinde pis koktu),  ve tabi bol sıvı tükettim. Günde en az 300ml yağsız süt içtim, her sabah peynir yedim ve ara öğünlerde ayran veya yoğurt tüketmeye gayret ettim.

Günde sadece 1 bardak çok açık çay içtim. Kahve ve türevlerini neredeyse hiç tüketmedim. Türk kahvesi keyfime uzun zaman ara verdim, ama son 1-2 ay, 10 günde bir sefer,1 tane falan içiyordum. Üniversitede koyu şekilde hayatıma ve selülit olarak basenlerime yerleşmiş olan neskafeye, hamile olduğumu öğrendiğim gün olan 14 ekim 2009 tarihinden bugüne dek dokunmadım, inanın kalp ritmim de basenlerim de düzeldi.

Sanırım hayatı bu kadar sağlıklı yaşayınca insan bir hayli gençleşiyor yenileniyor, sağlığım eskisinden daha iyi, saçlarım, tırnaklarım eskisinden daha güçlü şimdi ve cildim kayda değer şekilde dengelendi.


O yıl Mayısta, anneler gününde, çok önceden rezervasyon yaptırmama rağmen, annemi o çok istediğim deniz kenarı kahvaltısına götüremedim, artık kasıklarımda hafif sancı oluyordu. Bizim evdeki balkonda idare ettik :) Haziran ayına girince karnım iyice büyümüştü ve iyice sabırsızlanmaya başlamıştım. Kız kardeşim bize taşındı, ve bana, bir başka yazımda hayranlıkla anlatacağım, örnek ve ödüle layık bir kardeşlik yaptı,, canım benim o kadar çok seviyorum ki seni..

Bu arada son doktor kontrolüme 29 mayısta gittim, doktor 12 hazirana kontrol randevusu verince hayal kırıklığı ile "ya o tarihe kadar doğurayım artık ne kontrolü daha yaaaa" diye mızmızlandım.  Secret'ladım sanırım ;)

Görüşmek üzere,