Kreş zamanı yaklaşıyor

Karan 2.5 yaşını doldurdu ve aklıma artık takılmaya başlayan bir konu var. Kreş için en doğru zaman ne zaman? Dahası, kreş şart mı?



Aslında geçen sene 18 aylıkken 1 haftalık bir kreş deneyimimiz oldu. Yaşadığımız yerde çok fazla alternatif olmamasından ötürü, seçenekler içinde kendimce en iyi olanı seçtiğimi sanıyorum: bahçesinde kum havuzu vb gibi çeşitli oyun alanları olan, sınıfların ve tuvaletlerin temiz ve neşeli öğretmenlerin olduğu, sınıfların 8-10 kişi olduğu bir okul seçtim. Karan hiç konuşmadığı ve bezli olduğu için dadısı ile beraber günde 2-3 saat oyun için gönderdim. Dadı bir kenarda izleyici olarak oradaydı, gerçekten gerekmedikçe müdehale etmiyordu. Sorun şuydu ki, en küçük çocuk Karan'dı ve diğer çocuklarla oldukça fazla yaş farkı vardı. Karan haricindeki en küçük çocuk 2.5-3 yaşındaydı.

Dolayısıyla o gruba Karan adapte olamadı. Kavga dövüş olaylarını  da bir tarafa bırakırsak, grup oyunlarını yaşına uygun olmadığı için anlayamadı,sıkıldı ve başka çocukların bilerek yada bilmeyerek canını acıtması aşırı stres yarattı. Kısacası 1 haftanın sonunda, kreşe giderken yanına aldığı çantayı gördüğü anda avaz avaz ağlamaya başladı. Gitmek istemediği için kapının önünde ağlama krizlerine giriyordu. Üstüne üstlük bronşit oldu (ki biz grip olduk, hasta olduk ama Karan o zamana kadar hafif nezleler dışında hasta olmayan bir çocuktur, bizde hastalık varken bile bir hayli güçlü bünyesi var). Kısacası o hastalık on gün geçmeyince ve Karan bu kadar mutsuz olunca kreş sevdası bitti. Okuldan soğumasından çekindim. Yaşı gruplara uygun döneme gelene kadar ara vermeye karar verdik.

Gelelim şimdiki duruma. Karan büyüdü, konuşuyor. Bez hala popoda. Ama yaklaştık sanırım. Bazen söylüyor bazı günler "bez bağla" diye ağlıyor. Daha ziyade bu durumu bize karşı kullanmaya çalıştığı için geciktik. Bu durumu kullanmasını söndürebilmek için bir adım daha atamadım bir süredir. En ufak bir çabanızı bile kullanabileceklerinin farkında oluyor çocuklar.  Zira sevgimizi o kadar açık ve fazlaca veriyoruz ki, biliyorlar onlar için herşeyi yapacağımızı.

Bir tarafta daha farklı endişelerim de var. Orada ne yiyecek? Sağlıklı olduğunu garanti edebilirler mi? Eğer Karan pastane kurabiyesi, kek ve şekerli limonatayla öğün geçiştirecekse yok kalsın diyor bir tarafım. 2.5 senedir sağlıklı beslenme konusunda verdiğim onca çaba ve aldığım sonuçları kreş uğruna bir kenara bırakamıyorum. Mönü hakkında kesin fikrim yok, sağdan soldan duyduğum veya bloglarda okuduğum şeyler üzerine bu yargım oluştu.

Ayrıca mevsimsel olarak şanslı bir yer marmara bölgesi. 3-4 ay kış mevsimi dışında kalan 7-8 ay boyunca günde 3-4 saat çocuk parkında -oldukça kalabalık bir park- zaman geçiriyor Karan. Sosyalleşmek ise mevzu, Karan oldukça sosyal bir çocuk oldu. Hatta parkta çok sevdiği arkadaşlar edindi. Bazı günler yanında arkadaşı için de oyuncak götürmek istediği zamanlar bile oldu.

Kış gelince tabi durum zorlaştı, çünkü çok yağmur yağan ve fazla rüzgarlı bir yer burası. Basit bir rüzgardan bahsetmiyorum, gemi seferlerini iptal edecek duruma gelen hava koşullarından bahsediyorum. Mecburen evde daha çok zaman geçiriyor, en ufak bir güzel havayı bile değerlendirip dışarıda zaman geçiriyoruz.

Kreş, kuralları öğrenmek ve disipline olmak için ideal bir yer. Ama açıkçası duyduğum olaylar veya  geçen örnek diyaloglar pek iç açıcı değil. Eğitim sistemindeki çeşitli aksaklıklar, yaşadığınız şehir küçüldükçe sıklaşıyor malesef.

Bazen diyorum ki ne olur Karan kreşe gitmese? Bazen, 15 sene önce ortaya çıkan dersane modası gibi geliyor bu kreş konusu bana biraz. Ben hiç kreşe gitmedim. Sokakta büyüdüm. Arkadaşlarım da kreşe gitmedi çünkü annelerimiz ev hanımıydı bizim ve o yıllarda yalnızca çalışan annelerin çocukları kreşe giderdi. Hatta eğer bir aile büyüğü ilgilenebiliyorsa, kreşe hiç gitmezdi çocuklar. Sokakta tüm mahallenin çocukları oynardı, sabahtan akşama kadar.
Ayrıca disipline olmak artık 5.5 yaşında başlıyor zaten, 3 yaşında başlamasa da ne olur?
Kafam çok karışık. Avantajları ayrı dezavantajları ayrı. Kreş fikri hiç hoşuma gitmiyor.

Hayallerimdeki gibi bir kreş bulsam sıcak bakacağım tabi ki, ama tek bir çocuğa bakacak bir bakıcı ararken bile çok uğraşıyorsunuz ve iyisini bulmak bu kadar zorken, kreşte bir sürü çocukla ilgilenmek ne kadar zor diye geliyor aklıma. Öğretmenlere saygım sonsuz olsa da, her işte olduğu gibi bunda da iyiler de var rahatları da duyarlısı da var duyarsızı da var. Ben, geçen sene "olsun dayak yiye yiye, atmayı öğrenir" diyenini bile duydum. 1.5 yaşında bir çocuğun, kavga dövüşten önce öğrenmesi gereken onca şey varken, bunu güle oynaya desteklemeleri pek hoşuma gitmedi.

Önümüzdeki 3-5 ay içinde bu konuda bir karar vermem lazım. Çünkü eğer kreş olmayacaksa, diğer imkanları araştırmam ve uygun, değerli koşulları organize etmem lazım. Acaba 4 yaşı mı beklesem bilmem.