Karan büyüyor..

Dünden önceki gün Karan'la markete gitmiştik. Oradaki satlık TVlerde oynamakta olan Ice Age 3 filmini görüp istedi ve biz de güzel bir Pazar akşamı aile aktivitesi olur diye düşünerek aldık. Ancak eve gelirken oğluşum yolda uyuya kaldı. Dolayısıyla filmi erteledik. Sabah tabi ki uyanır uyanmaz filmi sordu.


Ben de dedim ki "eğer istersen kahvaltıdan sonra izleyebilirsin. Ama biz dün akşam bu filmi birlikte izleyemedik diye çok üzüldük, o yüzden istersen bekle akşama hep birlikte izleriz ne dersin?"
"Hmm tamam" dedi. Kahvaltı boyunca ve ben işe gidene kadar filmi elinde tuttu. En son ben kapıdan çıkarken açmamı istedi. Ben de "izleyeceksin sanırım şimdi" dedim. "Havıııı, ama aç" dedi. (hayır ama aç.) Ben de merak ettim ne yapacak diye, açtım jelatini. Dvdyi çıkarıp cd çantasına koydu ve kapakla oynamaya devam etti.

Açıkçası akşama kadar sabredemez ve gün içinde kesin izler diye düşünmüştüm. Yine de ona güvenmeli ve bunu ona samimi bir şekilde belli etmem gerekliydi. İşin ucunda ceza veya ödül yok. Yalnızca paylaşım var bana göre.
İşten dönünce, filmle beraber salonda uyuduğunu gördüm. Cdyi bütün gün elinde gezdirmiş, oyun oynarken falan gözünün önünde tutmuş ama hiç bir şekilde izlemek istememiş. En sonunda parktan dönünce yorgunluktan salonda uyuyakalmış. ve cd yine elinde bir şekilde :) Oğluma güvenmekte haklıymışım!! :)

Akşam yemeğinden sonra oturduk ailecek filmi izlemeye koyulduk, patlamış mısırlarımız da kucağımızda. Ama tabi ki Karan 15-20 dakika sonra bıraktı ve oyun oynamaya başladı. Açıkçası iyi de oldu, serinin 3. filmi biraz daha büyüklere hitap ediyor bence, zaten Karan istese de biz çaktırmadan biraz ileri alıp kapatabilirdik. Ama o da ısrar etmedi, orası ayrı. Karan o filmde Scrat isimli karakterin hayranı, diğerleri pek ilgisini çekmiyor henüz.


Bir çok yerde herşeyi bizim gibi yapacağını okuyorum zaten : Biz ona sabırlı olarak sabretmeyi öğretiyoruz, ona güvenerek, güvenmeyi ve güvenilir olmayı. Kandırmıyoruz ve kandırılmıyoruz.

Üzerine bu sabah mailime düşen Baby Center bülteni de tam benzer konuda olunca, bu yazı ortaya çıktı: Üçüncü yaşının son çeyreğinde olan oğlumun artık sosyal tavır ve davranışlar geliştirebileceğini ve ona örnek olmamız, hatırlatmamız gerektiğini söylüyor. Karan bir süredir hatırlatılmadan teşekkür ediyor, özür dilemesi gerekliyse (çoğu zaman) uyarılmadan diliyor. Eve gelen arkadaşlarından artık oyuncaklarını sakınmıyor, biliyor ki giderken herkes sadece kendi oyuncaklarını götürebilir. Ve biliyor ki gittiği yerden kendisi de başkalarının oyuncaklarını bırakarak dönecek. Bunlara az az sabretmek de eklendi şimdilerde.
Büyüyor Karan böyle böyle işte..