Hatırlarım, tahtaya tebeşirle bir Türkiye haritası çizerdi ilk okul öğretmenim. Renkli tebeşirlerle ülkenin işgal altındaki bölgelerini ayrı ayrı renklerde boyardı. Artık hangi renk hangi ülkeyi temsil ediyor ezberlemiştik. Ankara'yı büyük harflerle yazardı, Samsun'u, Bandırma'yı iyice işaretlerdi.
Sivas'ı, Erzurum'u gözümüz kapalı bilirdik, kocaman kocaman gözümüze soka soka yazardı. Sınavlarda boş bir haritayı verirdi, bu şekilde işaretleyerek, altına da özetiyle Kurtuluş tarihimizi yazarak sınav olurduk.
Bayram sabahları en güzel sabahtı, pırıl pırıldık.
İster 23 Nisan olsun, ister 19 Mayıs veya 29 Ekim..
Çok güzel olurdu. 80lerde çocuk olanlar bilir.
Sanki savaştan dönen askerler gibi başımızı diker, her askerin, gazinin, şehidin gururunu içselleştirirdik çok iyi hatırlıyorum. Bir çoğumuz ağlayarak dinlerdik kürsüleri. Ah o,18 mart Çanakkale Şehitlerini anma törenleri yok mu, en çok içimize o gün ekilirdi vatanseverlik sanki, her sene yeniden ve yeniden aynı şeyleri duysak da geçmedi hiç etkisi. Çok güçlü, çok hassas duygular.
Lise yıllarında biraz daha dikkatimiz dağılırdı tabi, "amaaan yine mi stada gideceğiz" falan diye kaytarmanın yollarını da aramadık mı aradık.. O ayrı bir psikolojik durum, aynı zamanda zorla da olsa o bayramlardan dönerken hiç birimiz söylenmezdik artık. İyi ki gitmişiz katılmışız falan dediğimizi, içimizde sessizce tarih bilgimizi tekrarladığımızı hatırlarım.
Trt de Kurtuluş dizileri veya filmleri yayınlanırdı.
Şimdi hiç birşey eskisi gibi değil.
Çocuklar neyi kutlamak için parklara toplandıklarının farkına varsın isterdim. Annelerin, çocukların ulusal bilince kavuşmaları gerektiğini farketmeleri, haritaya bakınca milli sınırların kaç bin kişinin kanıyla çizildiğini anlatabilmeleri lazım. Bunu anlatabilmeleri için de okul bitirmiş, bitirdikleri okullarda tarihin onlara gözüne soka soka anlatılmış olması lazım.
Uzaklaştığımız şeyleri yeniden ölçelim biçelim isterim.
Kadınlar olarak bizler nesiller yetiştireceğiz. O nesillere örnek olacağız. "Kadın" kavramını kızlarımıza ve oğullarımıza biz nasıl gösterirsek öyle algılayacaklar. Cumhuriyet ile birlikte Türkiyede kadının kazandığı yeri ve değeri anlatabilmemiz lazım. Bu bayramların geniş çerçevede neler demek olduğunu çocuklarımızın içselleştirmesi lazım.
Çanakkalede 35 numara kanlı şehit postallarını gördükten sonra, hiç bir annenin Cumhuriyetten ödün vermeyeceğine ve çocuklarına da derinden aşılayacağına inanıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder