Zaman sen ne biçim şeysin..

Karan 3 yaşını 1 ay geçti.
Daha şurada 6-7 ay önce, doğru dürüst konuşmuyordu, altında bez vardı, her kurala itaat ediyordu, uyku saati dediğimde yatağa hemen gidiyordu ama gece 3-4 kere uyanıp beni istiyordu, bazı yemekler dışında herşeye bayılıyor ve her çocuğa sevgiyle sarılıyor, her isteğe karşılık veriyordu.

Peki ya şimdi?

Yooook, geçti o günler.çocuk aydı, uyandı. Öyle kolayca ikna olmuyor. Sorduğu sorunun haddi hesabı yok.
Bezi dersen Nisan ayının başında bıraktık, 1-2 ay daha gece bağladık. Haziran başından beri gece bezi de bitti. "İstemem ben bunu, yapmıycam yatağa" dedi, konu kapandı. Daha o yatağa bir kere çiş gelmedi yani, o derece. 1-2 sefer kacırınca da o kadar az miktar ki ancak külota 2-3cm çapında bir ıslaklık yaptı. Veya wc ye koşarken yolda azıcık külota kaçırdı. Ama 3-4 seferlik kaza olabilir o kadar.

Çocuğum beni önceleri günde 1-2 sefer şaşırtıyordu. Şimdi neredeyse her an değişik bir çocuk. Hergün yeni bir soru hergün yeni bir fikirle geliyor. Bazen ben birşey öneriyorum "hmm iyi fikir" veya hiç tereddütsüz "bence sen öyle yap ama ben böyle yapayım olur mu benim fikrim bu" diyor, beni şoktan şoka sokuyor,, yüzümdeki tebessüm mimik oldu sanki, silinmiyor. O konuştukça ben mest oluyorum hiç susmasın istiyorum bazen. Yani çoğunlukla..

Tabi ki bu bazen yalan oldu, bazen Allahım nolur sussun dursun dediğim de oluyor tabi ki. Geçen akşam inat etti uyumadı, saat oldu 23.00 hatta geçti, bizimki hala bahçede koşturuyor, şarkılar türküler oyunlar isteği ile... Dişlerimi sıkarken sabırdan, dedim ki, "hadi çok geç oldu artık gel de şu pillerini çıkaralım, dur sen de orada öyle, uyu biraz".. afalladı, babası ve teyzesi de var. Üçümüzün yüzüne de şöyle bir baktı. "Nedeeen, çıkarma pilleri ben durmak istemiyorum" ama ha ağladı, ha ağlıycak.Nasıl da umutsuz..  "Aaa sen bilmiyor musun, sırtında küçük pil var 4 tane senin, oyuncaklarındaki gibi. Çıkaralım dur sen de " dedim. Bayaca kandı sanırım. En morali bozuk anını gördüm o anda, "şaka mı yaptın sen şaka mı" dedi.. durabilir miyim? hayır koptum tabi ki! "ah annecim evet şaka yaptım" diye bozdum oyunu. Dayanılacak gibi değildi :) Çok güldük..

Eylülde yani 2 ay sonra artık anaokuluna başlasın diyorum. Zira hem ev ortamı çocuğu tatmin etmez oldu - her ne kadar her gün 2-3 saat parka gitse de-, hem de bir öğretmene ihtiyacı var çünkü bakıcı ancak ihtiyaç karşılıyor, ama öğretmen bilgileriyle çocuğu tatmin eder diye düşünüyorum. O aralıksız gelen sorulara "git öğretmenin cevap versin" demek istiyorum ben de her Türk anası gibi :p :p
bunaldım bitmiyor sorular yahu!!!
Ayrıca bazen arkadaşlarına kızıyor, "öyle olmaz böyle yap" diyor. Biraz daha anlayışlı olmasını isterim.

Laflar desen prof düzeyinde, büyümüş küçülmüş sanki.. Detaylı inciler burada,  tık tık..


Karan büyüdü gerçekten kişilik olarak bazen biraz "bıcık" olsa da (bir gün ben "çok gıcıksın" diyince bu lafa bayıldı "bıcıkım ben bugun" diyor), biz memnunumuz, bayılıyoruz hallerine,, iyi var iyi ki doğurmuşuz :)