Oedipus Kompleksi

Bunca şey okur araştırırım, bu konuda bana ışık tutacak birşey bulamadım. Acaba yalnızca teoride mi kaldı? Ama o zaman bizim yaşadığımız bu duruma açıklama getirecek bilimsel birşey yok mu?

Karan bir süredir şiddetli şekilde babasına öfkeleniyor. Babasıyla beraber uyuyoruz diye sabahları uyanınca yanımıza gelmeyip odamızın kapısında ağlıyarak beni çağırıyor.



Eğer ola ki Karan uyandığında Arda traş oluyorsa, hemen yatağa gelip Ardanın yastığına yatıyor, örtüyü örtünüp gözlerini kapıyor. "Karancım sen baba mı oldun" diyorum. "hı hı, çüçük" diyor. Yani küçük babaymış o :)

Akşam yemeğinde herkesten önce gelip masanın başına yani genelde Ardanın oturduğu sandalyeye kurulup orada yemek yemesi için diretiyor.

Uzuuuun zamandır Ardayla yanyana aynı koltukta oturup tv izleyemedik. Kesinlikle krize girer gibi ağlıyor ayrı koltuklarda oturmak durumunda kalıyoruz. Bu arada, biz genelde öyle tepkilere uzun süre reaksiyon vermemeye çalışıyoruz. Çünkü çocuklar tepki aldıkları şeyleri, ilgi alma ile karıştırıp daha sık tekrarlama eğiliminde oluyorlar.

Kral Oedipus'un trajik hikayesinden esinlenerek isim verilen bu Oedipus kompleksine inanmamak elde değil. Freud'un dediği gibi çocuk karşı cinsteki ebeveynine aşık derecede bağlanıp kıskanıyor ve zamanla diğer ebeveyni ile özdeşleşip cinsel kimliğine kavuşuyor. Zerre kadar kuşkum yok.  Bakıyor ki anne babasına aşık, babası gibi olmaya çalışıp annesini kazanmaya çalışırken, sosyal kişiliği gelişiyor. Bence bunlar gerçek. Zira kendimden biliyorum, uzun süre babam gibi ayakta çişimi yapacağım diye tutturduğum bir dönem vardı, sanırım 3-4 yaşındaydım. Her seferinde ayaklarım ıslanınca kabullenmiştim ki babam gibi olamayacağım. (Kız çocuğun babaya özenmesine de Elektra kompleksi deniyor.) Çocuk sanıyor ki, ne kadar ona benzerse o kadar çok sever. Sonra da ona benzemenin imkansızlığını farkedip, onun yerine hemcinsi olan ebeveyni ile özdeşleşip, taklit etmeye başlıyor. Kızlar anneleri, oğlanlar babalarını.. Neredeyse tamamını hatırlıyorum inatlaşmalarımın. En sonunda annemle özdeşleşip, erkek gibi değil kadın gibi olmam gerektiğini anlamışım demekki.

Bu arada, Oedipus kompleksinin 3-5 yaş arasında olduğu söyleniyor. Erkek çocuk bu dönemde babasını rakip görüp kıskandığı için, pipisini keseceğinden korkarmış. O yüzden 3-6 yaş arası yapılan sünnetin travmatik olduğunu iddia eden uzmanlar da var. Zira çocuğun dönemsel korkusunun gerçekleşmesi gibi bir durum doğuyor.

Karan da şu sıralar, benim de pipim olduğunu sanıp göstermemi istiyor.
Geçenlerde o kadar ısrar etti ki "annecim benimki de aynısı işte boşver şimdi" diyerek geçiştirdim, tatmin de oldu bu cevapla nedense. Ama biliyorum ki bu yanlıştı, neden bilmem ama bu şekilde geçiştirmem bir şekilde bana yanlış geldi.

Biz Karan çok kıskançlık krizine girerse, hep beraber sarılmakta bulduk çözümü. Sarılıp Karan'ı bir yanağından ben diğerinden babası öpüyor ve "biz bir aileyizzzzz. hepimiz birbirimizi çoook seviyoruzzz.." diyoruz. Ben üzerine basa basa "ikiniz de benim bitanemsiniz sizi çok seviyorum" diyorum, Arda da "ikinizde benim aşkımsınız" falan diyerek Karan'ı güldürüp sakinleştirip, kıskançlık krizinden çıkarıyoruz.

Açıkçası bu konuda yazıp çizen, psikanaliz yapan, tatmin edici hiç bir yazı, kitap kaynak bulamadım. Oedipus yazarsan webde, kırk tane şey çıkıp, hikayeyi anlatıyor da, psikolojik çözümleme yapıp, çocukların bu dönemde nasıl yönetilip neler yapılması gerektiğini yazan bulamadım. Bulan varsa lütfen paylaşsın. Zira aslında çok önemli bir konu. Çocuğun cinsel kimliğini belirleyecek temel taşlarından biri. Umarım yanlış birşey yapmıyoruzdur bu konuda.