Karan'ın hayvanlarla iletişimi

Karan da çoğu çocuk gibi hayvanlara bayılıyor.
Daha hiç konuşmazken, 13 aylıkken gittiğimiz Cunda'da gördüğü kedilere "bak bunlar kedi" dediğim anda "tedi" demeyi öğrenmişti. En sevdiği hayvan o zamandan beri kediler.



Çok küçükken yani en azından 2 yaşında kadar doğru hareketlerle hayvan sevmeyi bilemiyor çocuklar. Dolayısıyla yaklaştırmaya endişe ediyorduk. Özellikle sokak hayvanlarına daha temkinli yaklaşılıyor tabi.

Neyseki annemin ve bazı arkadaşlarımın evde köpeği veya kedisi var. Dolayısıyla tanıdık bildik hayvanlarla Karan biraz daha etkileşime girebildi. Yine de ben 2 yaşına kadar çok fazla yaklaştırmaktan çekindim. Uzak durmamın sebebi yalnızca ısıracak veya hijyen koşulları gibi genel nedenlerden dolayı değil.

Örneğin annemin köpeği, terrier, kardeşimden bile annemi kıskandığı için, bir sefer kardeşimin yüzüne pati attı. Neyseki çok ciddi bir durum olmadı ama yine de kardeşime tedbir amaçlı aşı yapmak durumunda kalındı. Başka bir sefer de, annem bir arkadaşımın çocuklarıyla ilgilendi, sevdi diye öyle bir hırladı ki yavrum korkudan ne yapacağını şaşırdı çocuk. Biliyorum ki ısırmaz zarar vermez. Ama çok küçük bir çocuk bir hayvandan bir sefer korktuğunda uzun süre o korkuyu aşamayabiliyor. Ben de Karan'ın korkusuzca hayvan sevmesini istediğim için, tabiri caizse biraz daha "aklı erene" kadar hayvanlara belli bir mesafeden fazla yaklaştırmadım.

2 yaşını doldurduğunda haziran ayı olduğu için daha çok dışarıda zaman geçirebiliyorduk ve daha çok hayvan görebiliyorduk. Sokaktaki kedileri peşinden saatlerce kovaladı, bazen sevdi bazen kediler Karandan kaçtı. Ama arkadaşımın siyam kedisini Karan çok seviyor ve kedi sevmeyi bilmediği için sürekli kuyrukla oynamak istiyor. Kedinin en gıcık olduğu hareket de bu :) Birkaç ayda bir hayli ilerledi, hayvan nasıl sevilir, kediler nelerden hoşlanır veya hoşlanmaz arkadaşım çok sefer izah etti. Karan şimdi kedilerle oldukça makul davranışlarda bulunarak iletişim kurabiliyor.

Çok dikkat etmeme ve Karan'ı zaptedip hayvanlara doğru zamanda yaklaşmasını öğretmeye çalışmama rağmen, bir arkadaşımın golden retriever köpeği, Karan mamasına yaklaştı diye hırlamıştı. Aynı günlerde başka bir yerde aynı cins başka bir köpek de Karan'ın elinden oyuncağını almak isteyince, Karan şimdi köpeklerden korkuyor. İşte bu yüzden uzak tutmaya çalıştım aklı erene kadar ama 2 yaş bile yetersiz oldu demekki. Şimdi sürekli sevsin, yaklaşsın, korkmasın diye motive etmeye çalışıyoruz, bazen sıcak bakıyor bazen ürküyor.

Çocukken kendim de çok hayvan baktım, sokaktaki köpeklerden sahiplendim, kuşumuz oldu, tavşanım oldu vs. Karan da hayvan sevsin istiyorum.  Hatta üniversitede bir golden retrieverım da oldu evimde.(malesef 1 yaşındayken hasta oldu, kaybettik) Evimizde ispinozlarımız vardı, yavruları oldu, damlalıkla besledik onları, çok seviyorduk ama bir süre sonra fazla ürediklerinde ise hediye ettik çünkü artık hamileydim ve ilgilenecek durumumuz kalmamıştı.

Hayvan sahiplerinin ise 1-2 yaşındaki bir çocuğu, hayvanından uzak tutmaya çalışıp, koruyoruz diye alınıp sinirlenmelerine ise hiç anlam veremiyorum. İnsanlar hayvan düşmanı yada hayvan dostu diye kalın çizgilerle ayrılmazlar. Herkes her hayvanla mucuk mucuk olmak zorunda da değil. Herkesin hayvanlara olan mesafesi kişiseldir, çocuğunu korumak da tamamen duygusal bir anne güdüsüdür.

Karan'ın evde balıkları var. Cam fanusa sarılınca onlara sarıldığını, camı öpünce balıkların da onu öptüğünü düşünüyor. Çok tatlı bir iletişimi var. Hergün yemlerini kendisi atıyor. Henüz şimdilik bizim hatırlatmamız gerekiyor tabi ama yemek masasına yakın bir yerde durdukları için, kendi yemeğini yerken görüp çoğu zaman kendisi hatırlıyor.


İleride Karan'ın da evde kedi bakmak isteyeceğine neredeyse eminim. Şimdilik isteyene kadar ben evde hayvan bakmayı planlamıyorum ama ileride bir kedimiz olursa diye de şimdiden heyecanlanıyorum.