Susam Sokağı Live

Uzun zaman önce heyecanla aldık Susam Sokağı biletlerimizi ve 2 aralık Pazar günü çok büyük heveslerle gittik. Ancak beklediğimiz kadar iyi bir performans olmadı.



Program ilk başladığında kostümlere bayıldık, sarılmak isteği uyandırıyor, pırıl pırıl, yumuşacık görünüyor. Çok etkileyici başladı aslında.

Susam Sokağında çok eğlenceli ve komik diyaloglar olur, aralarda da müzikaller. Ama canlı performansta sadece sıkıcı yavaş müzikler, kötü vokaller vardı.


Ne Minik kuş resim çizdi, ne Ediyle Büdü tartıştı, ne de Kurabiye canavarı tek bir kurabiye yedi. Şovun konusu sıradan şeylerle müzik yapabilmekti, örneğin kurabiye kutusundan çıkan çıkı çıkı sesi, yer süpürmesiyle çıkan fış fış sesi ile müzikler yapmak vb. ve tüm şov boyunca "herkes müzisyen olabilir" temasıyla bütün çocukları tam anlamıyla "baydılar". Başka bir konu çalışılmamış.
Üstelik izleyicilere dikkat ettim, 10-12 yaş çocuklar dahi vardı.

İlk yarının sonunda herkes hala ümitliydi sanırım, biz de öyle, salonu terkeden pek fazla olmamış olabilir, kalabalık yerli yerinde görünüyordu. Ancak ikinci yarının 15 dakikası daha geçince, çocuklar söylenmeye başladılar. Karan uyuyakaldı. Eşim de kestirdi biraz.
Son yarım saate dayanamayanlar bitmesini beklemeden salonu terketmeye başladılar.
En son sanatçılar sahnede selamlama ve veda ederken yerinde oturan veya alkışlayan pek kimse yoktu açıkçası, üzücü. Aslında şovun ardından kahramanlarla fotoğraf çekimi vardı, biz dahil olmak üzere, kimse bu aktiviteye bile heveslenmedi sanırım herkes çıkışa yönelmişti bile. Zaten çocukları orada daha fazla tutmaya imkan da yoktu, çok sıkıldılar.

Salon dağılırken bir çok çocuk "amma sıkıldım ya hiç güzel değildi" tarzında söyleniyordu. Karan omzumuzda uyuklamaya devam ediyordu ve biraz daha büyük olan 6-7 yaş grubu çocuklar "Mickey çok daha eğlenceliydi" diyordu. Kesinlikle katılıyorum.

Susam Sokağı biraz daha kendini yenilemeli ve sahneye teknoloji taşımalıydı sanırım. Çünkü güncel animasyonlardan ve hareketli alternatiflerden sonra Susam Sokağı gerçekten çok sıkıcı ve geri kalmış göründü. Sahne dekorunu Türkçeye çevirme gereği bile duymamışlardı. Bizler yılların hatırına, çocukluğumuzun kahramanlarını sevgiyle idare ettik ama çocukları tavlayamadı malesef.