Tuvalet eğitimi ne zormuş

Karan 1 yaşındayken ilk lazımlığı aldım getirdim eve. Ben de, kuzenlerim veya tanıdıklarım da ortalama 1.5 yaşından önce bezden kurtulmuşlar. Sandım ki Karan da istersek ve tabi isterse öğrenebilir.

Aslında bu konuda büyük konuşmuşluğum var, önce ondan bahsedeyim:



Zaman: Karan 1 haftalık, ilk doktor kontrolündeyiz.
Mekan: hastanenin emzirme odası
Kişiler: Tanımadığım başka bir anne, 17 aylık kızı, ben ve Karan

17 aylık kızın altını değiştiriyordu annesi ve ben de izliyorum, çiçeği burnunda bir anne olarak şaşkınlık içindeydim. Çünkü o zamana kadar gördüğüm bir çocuğa bakınca kaç aylık kaç yaşında hiç kestiremezdim. 3-4 yaşında vardır dediğim çocuk 2 yaşlarında falan çıkabilirdi. Demekki olduğundan büyük görüyor gözüm :) Herneyse. Bebek ayaklarını havada tutuyor, annesi altını temizliyor, yeni bezi taktıktan sonra yere bastırıp pantolonunu çekiyor ve bebek de buna yardımcı oluyor. İçimden şunu dediğimi çoook iyi hatırlıyorum "yok daha neler, kerataya bak, ayaklarını havada tutmayı biliyor, ne yapıldığının bilincinde, üstelik ayakta duruyor annesinin pantolunun fermuarını çekişini bile sabırla bekliyor, üstelik kolunda Barbieli çanta taşımayı bile bilmiş ama hala altına yapıyor!"
Sordum "kaç aylık" cevap 17. Sizinki dedi. Dedim 1 haftalık. "Tadını çıkar dedi" ama Anne sinirli neden bilmem. (sonradan anladım çocuğum 17 aylıkken ne zor olduğunu) "Yaa neden öyle dediniz, büyümüş bile sizinki" dedim. "O büyüdü de, ben yaşlandığımı hissediyorum" dedi sinirli sinirli ama küçük bir gülümsemeyle.

Sonra herkese anlattım normal mi bu diye sormak için. Ne dediler, gayet normal! İnanamadım! Çok büyük konuşmuştum eyvah dedim yandık. Eskiler daha erken verebilmiş bu eğitimi bizlere ama yeni nesilde genelde 2.5-3 yaşı bulabiliyor.

Aynen de yandık yani. Karan bugün tam 2.5 yaşında. Aylar önce aldığım lazımlığa o kadar ters baktı ki 2 yaşına kadar kaldırmıştık ortalardan. 2 yaşından beri yeniden koydum koridora. Kaç aydır sabırla kendisinin motive olmasını bekliyoruz. Nafile. Renk renk, çizgifilm karakterli kilotlar aldım belki giymek için söylerse diye. Bezin üzerine giymek istiyor. Üstelik, artık altını açtırmak da istemiyor, o kadar zorlanıyoruz ki. Anlatıyorum defalarca popon acıyor diye kaçmaya devam ediyor ve bazen pişik bile oluyor.

Okuduğum bazı uzmanlar pişik olmasına rağmen ısrar etmeyin, kendisi gelip söylesin diyorlar. Sorun yok, gelip söylüyor "ayyy tata üfff" yapıyor bir de popoyu göstererek, kötü kokuyor kendisine bile. Ama bezden vazgeçmiyor.
Bir kaç sefer kendiliğinden oturdu çiş yaptı, sevdi bu işi dedim, her gün motive etmeye çalıştım ama yok. Arkası gelmedi. Lazımlıkta otururken masallar anlattık, kitaplar okuduk.

Geçenlerde ben tuvaletteyken geldi aniden girdi yanıma ve lazımlık da o bölümde duruyor, "ben de yapıcam" dedi hemen çıkardı eşofmanı ve bezi, oturdu lazımlığa, küçük bir parça kaka yaptı. Sevinçten ne yapacağımı şaşırdım tabi belli etmemeye çalışıyorum. Hadi temizleyelim dedim, eğildi hemen sanki aylardır yapıyormuşuz gibi poposunu sildirdi bana! Çıkınca müjdeyi babaya verdik, sarıldık öptük aferinler vs. Bir kaseye badem koydum verdim,bademi çok sever, aferin sana dedim. Ama o kadar. Diğer günler yine yok. Bezi çıkarttırmıyor hiç bir şekilde.

Altını açıyoruz, kaka yok çiş var diyor biliyor yani farkında.
Bu güne kadar hiç bir sabah kuru bezle uyanmadı, aksine son 2-3 aydır en büyük boy bez artık yetmiyor, bazen gece değiştiriyoruz, bazen sabaha kadar uyursa çiş taşmış oluyor, kapasitesi yetmiyor.

Fransada yaşayan bir arkadaşım oradaki bir uzmandan, merdivenleri kolayca tutunmadan inebilme kabiliyetinin gelişmesini beklemek gerektiğini ve sabaha kadar kuru kalmasını beklemek gerektiğini öğrenmiş. Henüz ikisi de Karanda yok. Merdiveni ancak tutunarak, tedbirli ve endişeli olarak iniyor.
Bir arkadaşımın oğlu Karandan 2 ay kadar büyük, 2.5 yaşına yaklaşırken eğitimi tamamladı. ama sordum, yataktan bile atlıyormuş. Karan 1. merdiven basamağından bile atlamaz henüz, bu kasların gelişiminin tamamlanması konusu doğru sanırım.

Aslında benim için sorun değil şuan bez değiştirmek zor da gelmiyor, iğrenmiyorum da. Sonsuza kadar sürse yeter artık demem sanki. Ama Karan için öğrensin istiyorum tabi ki, hem poposu yara olunca çok canı yanıyor, en çok o yüzden istiyorum kıyamıyorum ki :(


Kaka gelince kuytu bir yer bulup git git diyor, orada yapıyor bezine. Bazen kırk yılda bir ikna edip lazımlığa oturtsam, sıkılana kadar bekliyor sonra bez istiyor, ona yapıyor bağlar bağlamaz. Geç konuşmanın getirdiği bir gecikme de olabilir sanırım ama yine de yaklaştığımızı hissediyorum.

İkinci çocuk planları yaparken, bu sorunu o zamana kadar aşmış olmak gerekir diye düşünüyorum. Bir yandan da kardeşi kıskanıp geriler diyenler oluyor. Bakalım, biz neler görecek yaşayacağız.